Week 9: Mercy en Justice & Teambuilding

Hallootjes!!!

Eigenlijk zou ik graag willen beginnen met: Hoe is het met jullie?! Nu de outreach bijna daar is, zou ik het liefst iedereen nog even persoonlijk gedag willen zeggen en weten hoe het is. Het zit er nu echt aan te komen en het wordt steeds spannender. Net mijn tas ingepakt met alle spullen die ik niet mee wil/kan nemen zodat papa en mama die mee kunnen nemen morgen na de dienst. Nog maar 5 dagen en dan stap ik op het vliegtuig. Heel gek om dat te bedenken. Ik ga gewoon voor twee en een halve maand naar Griekenland met een team van 7 mensen!

De week begon normaal met les. Maandag en dinsdag hebben we het gehad over onrecht: abortus, gendercide (het vermoorden van een meisje omdat het een meisje is), mensen met een beperking en welke blokkades zij hebben in de maatschappij en besnijdenis bij vrouwen. Zeker bij het eerste onderwerp: abortus, heeft mijn maag wat te verduren gehad. Er werd verteld over hoe een abortus gedaan word ook na 12 weken. We zijn ingegaan op het vele onrecht dat er is en hoe we daarnaar mogen kijken met Gods ogen. De opmerking die mij het meeste is bijgebleven is het volgende: God is geen man van steen, wanneer zijn kinderen onrecht aangedaan wordt, huilt Hij waarschijnlijk nog harder dan wij huilen. Ikzelf loop wel eens rond met de vraag: Waarom doet God niets aan het onrecht!? Geeft Hij dan er niets om? En met deze opmerking werd het me weer even duidelijk: God heeft ieder mens gemaakt en Hij geeft heel veel om Zijn schepsels en wanneer er pijn is, huilt Hij mee. Dat was erg mooi om bij stil gezet te worden.

Van woensdagochtend tot vrijdagmiddag hebben we een teambuilding gehad om als team elkaar beter te leren kennen en om alvast een start te maken om dichter naar elkaar toe te groeien. We moesten slaapspullen meenemen en veel warme kleding in 1 tas en voor de rest kregen we geen informatie. Het bleek dat we op de basis (Heidebeek) gingen slapen in het klaslokaal en daar allerlei activiteiten en spellen zouden gaan doen. We waren van 08:30 tot 21:30 uur buiten bezig, we moesten ons eigen eten klaar maken boven een houtvuur met een driepoot er over heen met een ketel eronder. Alleen slapen en plassen mocht binnen, maar verder waren we continu buiten bezig met activiteiten of met eten. Qua activiteiten kun je denken aan een katapult maken van een fietsband, touw en alles wat er in de natuur te vinden is, kratten stapelen met twee mensen zonder dat ze de grond mochten raken, pingpongballetje(s) rollend door 6 stukjes dakgoot van punt A naar B brengen, iedereen over een muur krijgen waar ik niet overheen kon kijken en we moesten een riviertje oversteken en we hadden alleen maar 2 planken. Het waren allemaal activiteiten waarin we iedereen nodig hadden, zowel fysiek als mentaal als de creatieve ideeën. We hebben echt een goede tijd gehad met elkaar als team en als hele DTS samen. Er waren voor mij twee hoogte punten, waarvan een letterlijk. De eerste avond mochten we om 21:00 uur al slapen. Ik ben gelijk naar bed gegaan (gelukkig maar). Om 01:30 werden we gewekt met het verhaal dat we al onze spullen in moesten pakken en in 15 minuten klaar moesten staan. Toen we allemaal buiten waren werd er verteld dat we vluchtelingen waren en dat we moesten vluchten. Er waren fakkels aangestoken en we moesten gaan wandelen. Onderweg zijn we een aantal keer gestopt en hebben we gebeden voor verschillende punten. Iedereen was erg stil en waren onder de indruk van wat we deden. Ik vond het gaaf dat op een gegeven moment de jongens aan de ene kant en de vrouwen aan de andere kant werden gezet en de mannen moesten bidden voor de vele vrouwen in vluchtelingenkampen die verkracht worden. Dit liet een diepe indruk achter bij mij. Met een gescheiden groep mannen en vrouwen, in een bos, fakkels en dan met elkaar bidden voor mensen ergens anders... Ik vond het erg indrukwekkend. Mijn tweede hoogte punt was op vrijdag toen we een klimmuur moesten beklimmen. Ik wilde stiekem heel graag helemaal naar boven, maar stelde het doel om tot de helft te gaan aangezien ik niet wist of ik het wel tot bovenaan zou redden. Toen ik op de helft was, was ik al aardig moe en liet de kracht in mijn handen en benen het al wat afweten. Mijn team stond beneden op de grond en zekerde mij. Ik zat in een tuigje met een touw, wat zij vast hielden. Ze moedigde mij aan om nog verder te gaan en uiteindelijk ben ik, met deze aanmoediging, helemaal naar boven gegaan waar ik kon genieten van een zonnig uitzicht over Heidebeek. Het was echt een geweldige overwinning op mijzelf! Daarna mocht in naar beneden abseilen wat het allerleukste is van klimmen. Later zullen er nog foto's komen.
Al met al waren het drie hele toffe dagen waarin mijn zelfvertrouwen nog meer gegroeid is, waarin we als team dichter naar elkaar toe zijn gegroeid en waarin we elkaar nog beter hebben leren kennen.

Nou dat was het voor nu! Vanaf donderdag kunnen jullie me in Griekenland vinden!!! Byebye.